..does it hurt to be dead? Burdel w mej głowie.. jak w damskiej torebce..

20Nov/11Off

samotny koder vs. mąż programista

A w domu? Miłe klepanie kodu? Oj nie... Obowiązki! Małżeństwo to wielka próba dla każdego programisty. Siedzenie do 02:00 już nigdy nie będzie rutyną, lecz raczej wyzwaniem. Co można zrobić pomiędzy 19 a 23? NIC!

Samotny nocny koder zrobi sobie w najlepszym przypadku kilka "kanapek", nie brudząc nie potrzebnie talerza (weźmie ten, który sprawdza się od tygodnia). Gorącą herbatę zastąpi byle jakim sokiem z kartonu. Nie będzie się trudził nawet tym, by nalać sobie go do szklanki... przecież jak siądzie do komputera, to nie będzie wstawał znowu do lodówki... weźmie cały kartonik ze sobą.

A jak to wygląda z perspektywy programisty - męża? Kolacja jakże inna... przyjemniejsza. Wszystkie tależe czyste. Herbata gorąca i czekająca już na spożycie. Kolacja spożywana nie przed monitorem lecz w kuchni przy stole. A podczas spożywania pokarmu człowiek robi co? Synchronizuje z drugą osobą informacje na temat wydarzeń i przeżyć z konkretneto dnia. No fajnie, tylko że to nie jest programowanie!!!

Kiedyś bardzo często zdarzało mi się programować..... z nudów. Teraz bym mógł sobie napisać kawałek programu, potrzebuję ustawić sobie cały dzień pod ten moment. Muszę poinformować swoją małżonkę, że wieczorem nie powinna na mnie liczyć i muszę się modlić, by tego dnia nikt do mnie nie zadzwonił z pretensjami, że się nie odzywam, że mam wszystkich w dupie, że nawet nie daje znać, że żyję....

znalezione w Sieci. daje radę.

pozwalam przeczytać również to:
- nowe miejsce pracy
- Na prigliadku, na prikusku
- przeszczep penisa
- przystanek tarchomin. wczoraj.
- dzień z życia pielęgniarki
8Dec/10Off

sygnały ostrzegawcze

Kiedy w pomieszczeniu dla personelu zacznie nagle brakować cukru, herbata Lipton przemieni się w Sagę, a papier toaletowy zrobi szary i drapiący w pupę – to pewny znak nadchodzących kłopotów.

no. znaczy się trzeba spierdalać. od pierwszego bieżącego miesiąca (patrz data wpisu) wyoddaliłem się z fabryki. nie żałuję decyzji. żałuję kolegów i koleżanek, którzy pokrętnie tłumaczą decyzje o pozostaniu w matni. "bo sobie nie mogę na to pozwolić", "bo Ty odważny byłeś".

kurwa.

co to za odwaga pójść do przełożonego i położyć mu wypowiedzenie na biurko? :-)

więcej sygnałów ostrzegawczych, na które każdy pracownik powinien zwracać uwagę znajduje się tutaj.

pozwalam przeczytać również to:
- sygnały ostrzegawcze. deja vu.
- prawidłowa temperatura ciała
- grzebanie w dupie
- Marta P. złapana. kacper linczewski.
- palenie jest do dupy